Lost In This World [Open]

Hij was hier nu al een paar dagen, de kleding die hij moest dragen begon hem nu al te vervelen. De constante begeleiding dreef hem tot waanzin, alles wat hij deed werd gezien. Bovendien had hij nu hij in groep rood had slechts 1 sigarret per dag. Hij hoopte iemand te spreken die hem misschien aan meer kon helpen. Ook de hoeveelheid die hij buiten mocht zijn was hem echt te weinig. Hij was blij dat hij nu even buiten kon, want de muren kwamen inmiddels op hem af. Hij keek rond over hetgeen dat ze de tuin noemde. Eigenlijk was het een zielig verdort grasvelde, maar hij had besloten er maar niks van te zeggen. Er zaten enkele mensen die hij nog niet eerder had gezien in het tuintje. Ze leken allemaal druk of in gesprek en dus zag hij de kans klein dat hij met iemand zou kunnen praten, eenzaamheid was inmiddels om de hoek komen kijken. Hij had er nooit echt last van gehad maar nu hij 23 uur per dag alleen binnen zat had hij behoefte aan conversatie.

Zijn ogen gleden opnieuw over het veldje. Hij was benieuwt hoeveel mensen er hier vastzaten, hij had namelijk nog niet veel mensen in de kantine of op het pleinte gezien. Hij vroeg zich af of hij ze ooit allemaal zou spreken. Tot nu toe had hij alleen een onaangenaam gesprek gehad met Smoke. Voor zo ver je het een gesprek kon noemen. Smoke leek niet erg open voor een gesprek, hij begreep het wel hij was zelf ook zo. En bovendien had Smoke waarschijnlijk haar eigen vrienden. Hij zuchtte en keek opnieuw rond. Hij was benieuwt naar wat de komende 5 jaar zouden brengen.

Haar ogen spieden katachtig in het rond. "Ik zeg het je, je bent gestoord!" gromde Riley tegen de rood harige jongen voor haar. De knul had haar, Riley LaBoeuf, gevraagd, om samen wat te gaan eten, als groep wit op uitstap was. Niemand, behalve Alex, Josh of Cameron, had haar ooit gevraagd. Ze durven gewoon niet. Gewoon omdat ze de jongen in kwestie de grond in boorde of dat haar jongens van de bende hem inelkaar sloegen. Handig! Ze vond dat niemand haar waard was. Ze keek neer op de jongen. "Even tussen door: Waarom zit je hier?" snauwde ze bijna. "Ik was drugkoerier" zei hij bijna trots. WRONG! "Een beetje heroïne in je gat steken. Moedig." De jongen keek haar hoopvol aan. "Je weet toch dat alleen sukkels dat doen" ze keek hem minachtend aan.
"Waarom kun je niet "ja" zeggen?" roodhaartje begon boos de worden en hij greep haar arm vast. Weer wrong. Ze keek hem strak aan en haar knie ging naar omhoog. Haar gelievde knie raakte roodhaartje volop in zijn kruis. Piepend liet hij zich op de grond vallen. "Denk na voor je me aanraakt." fluisterde ze. Heupwiegend liep ze de gang op. Alex mag roodhaartje hebben. Ze lachte lief, naar een opvoeder die ze kruiste onder weg naar de tuin.
Die tuin faalde zwaar. Het was meer een woestijn, met mos en wat plukken gras. Gepijnigd keek ze of er plek was met alleen gras. Groen gras wel te verstaan. Haar zwart mini rokje mocht niet vuil worden. Nu we het toch over kleren hebben. Ze had dus een zwart leren minirokje aan met netkousen. Daar boven droeg ze een helderblauw strak topje zonder bandjes, dat goed paste mij haar blauwe ogen en platina blond haar. Een ketting met een groot zwart hart versierde haar hals. Ze had hem ooit gekregen van haar grootmoeder. De ketting was zeer kostbaar. Haar ogen vielen op een plekje gras naast een jongen die ze niet kende. Wat maakte het ook uit. Ze liep naar hem toe. Terwijl ze dat deed, voelde ze een steek door haar linker enkel gaan. Die stilleto's waren echt niet goed voor haar voeten. Ze was het ook niet meer gewoon om er mee te lopen. Zonder iets tegen de jongen te zeggen zette ze zich naast hem. Zuchtende deed ze haar stilleto's uit en bewoog ze haar linker voet. Pijn. Ze keek rond of ze Alex, Cameron, Josh, Trisha, Todd of Smoke nergens zag. Iemand moet haar voet toch masseren? Nouja de jongens, niet Trish of Smoke. Zeker SMoke niet. Haar beste vriendin zou haar nooit moeten masseren, dat is werk voor de onderdanen. Ze sloeg haar haar naar achter en genoot wat van de zon.

Zijn ogen gleden nog steeds rustig rond in te tuin, geintresseerd observeerde hij iedereen die aanwezig was. Moeilijk was het niet om erachter te komen wie hier de touwtjes in handen hadden. Het was duidelijk dat sommige mensen hier niks voor het zeggen hadden. Zielige figuren, die hier niet eens echt hoorde te zitten. Niet dat hij zich hier zo voelde. De meeste mensen zaten hier waarschijnlijk voor een hoop meer. Al snel merkte hij dat zijn gedachten afdwaalden naar gedachten uit het verleden, deze gedachten waren nooit de leukste maar hij had ermee leren leven. Voor hij het wist schrok hij wakken van vrouw die vlakbij hem was gaan zitten. Met zijn gedachten weer helemaal aanwezig bestudeerde hij het meisje. Het was makkelijk te zien dat ze barste van het zelfvertrouwen, waarschijnlijk was zij 1 van de leden van 'de bende' waar hij al zoveel over gehoort had. Hij zag hoe het meisje haar stilleto's uitdeed die haar duidelijk pijn leken te doen. Hij richtte zijn ogen weer op de rest van de tuin, hij zou geen gesprek proberen te beginnen. Hij had gemerkte dat hij hun taal nog sprak. De vorige keer werd een poging tot een gesprek hem niet echt in dank af genomen. Al begreep hij wel dat je in een 'gevangenis' als dit niet graag met vreemde praatte.

Waar bleven die zakken? Riley spiede in het rond. Normaal is er altijd iemand. Nouja, dan ging ze maar mensjes kijken. Ze herkende enkele leider figureren. Gasten in wiens weg je niet mocht lopen. Zelf zij waagde het niet. Het zou alleen maar voor moeilijkheden zorgen. Er waren meerdere bendes in Cold South, waar onder die van Cameron. Regel één: Je hebt zo min mogelijk contact met iemand van een andere bende en je gaat zeker niet met iemand van een andere bende! Vanuit haar ooghoeken keek ze naar de jongen die naast haar zat. Zou hij in een bende zitten? Vast niet. Daar leek nog te soft voor. Nog ja. Hij had nog niet die stalen blik. Hij was vast nieuw. Als je op Cold South aankomt ben je nog normaal om het zo uit te drukken. Maar ze kraken je hier voledig. Op een bepaald moment kan je niet meer gebroken worden. Dan krijg je die stalen blik. Als jongen toch. Meisjes gaan eerder niet meer spreken en agressief worden om het minste dat je zegt. Dan ben je volgens de opvoeders: onhandelbaar. Dat komt ervan als je mensen honden behandeld. Eigenlijk geen honden, maar wolven. Wolven die moeten getemd worden met een zweep. Alleen worden ze daarvan hondsdol. Ja, met hondsdollen wolven kan je de meeste kinderen hier op Cold South goed vergelijken. Vroeger zaten hier kinderen van 12 of 13 jaar. Die zijn gemakkelijk te kraken. Of juist niet? Ouders kregen vaak medelijde en haalden hun kind weg. Dat zei Cameron teminste. Ze zuchtte en schopte tegen een stiletto. Het ding schoof met een vaart opzij en botste tegen de jongen die naast haar zat. Oeps. Ze wende haar hoofd af en deed alsof haar neusbloede.

Weggezonken in herinnering uit het verleden keek hij met een wazige blik voor zich uit, het was daar buiten niet veel beter geweest dan hier. Al leken de mensen hier hard en moeilijk contact mee te krijgen. Hij was benieuwt in hoeverre hij hier beter of slechter af zou zijn. Verder nadenkent over van alles werd hij weer naar het heden gebracht door een stilleto die tegen hem aanbotste. Hij keek om en zag dat het van het meisje was dat vlak bij hem was gaan zitten. Hij besloot op te staan om de schoen op te rapen en hem vervolgens zonder iets te zeggen aan haar terug gegeven. Normaal gesproken zou hij de schoen terug hebben geschopt en de persoon een dreigende blik geven, maar hij had besloten zich open op te stellen. Nu hij wist dat er bendes waren binnnen de inrichting kon hij ruzie niet gebruiken.

Ze wachtte tot de jongen iets ging zeggen of eigenlijk roepen. Hij stond recht. Nu ging het komen. Hij zette de stiletto neer. Hij zei niets, geen woord. Ze keek hem vuil aan. Had hij haar, Riley LaBoeuf, soms niet? "Tong verloren?" zei ze scherp, terwijl ze de stiletto van de grond gritste en hem aan deed. Dan nam ze de andere stiletto en deed hem ook aan. Ze stond recht en maakte zich groot. "Wie ben jij?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze draaide met haar ogen. "Jij bent nieuwvlees hé." Nieuw vlees, prooi, gemaakt voor prooi dieren. De bendes...

Sorry ik weet echt niet wat ik op je post moest reageren....

Het meisje wierp hem een vuile blik toe toen hij niets zij, waarschijnlijk had ze verwacht dat hij haar verrot zou schelden. Hij besloot niets te antwoorden op haar vraag of hij zijn tong had verloren. Een zinnig antwoord was daar toch niet op te bedenken. Vervolgens vroeg ze hem naar zijn naam Nenneko riep hij daarom terug. En ik ben inderdaad nieuw vlees zij hij toen ze hem vroeg of hij nieuw was. Het meisje leek extreem zelfverzekert en zat hier waarschijnlijk al een tijdje. Hij had gemerkt dat haar aanwezigheid in het park bij andere iets van een kleine spanning op wektte. Waarschijnlijk was ze een belangrijk persoon binnen deze ''gemeenschap.'


Helemaal goed geargeert.

Ze grinnikte toen hij antwoordde dat hij inderdaad nieuw vlees was. Dat had ze niet verwacht. Dat hij haar sloeg verwachte ze ook niet. Daar was hij té nieuw voor, nog té week. Ze stond recht en liep naar hem toe. "Zit er maar niet mee in dat je nieuw en nog vredelievend bent," zei ze op een mystrieuse toon. Met een glimlach ging ze voor hem staan. Met haar stilleto's was ze misschien één centimeter groter dan hem. Hij was een grote jongen. Letterlijk. Figurlijk was het een pamper baby. Zoals eerder al vermeld: tijdelijk. "je weekheid wordt er wel uit geslaan. Geloof me." Haar stel klonk Bitchy. Maar dat was ze ook.
Ze draaide zich schuin naar hem. Dat was een veilige postitie hier. Zo konden mensen je niet volop in je maag, gezicht of kruis slaan. Ideaal gewoon.
"Waarom zit je hier?" vroeg ze, puur om wat te zeggen. Het intreseerde haar nauwelijk. Ze zou het wel te weten komen van iemand anders. Des noods las ze zijn dosier. Niet dat dat mocht, maar regel zijn er om overtreden te worden.


Ik bedoelde dat je niet zo spraakzaam bent of niet veel schrijft waarop ik kan in gaan XD

Het was duidelijk dat het meisje hier al een langere tijd zat. Het wat te zien dat ze hier al helemaal 'thuis' was. Ze vertelde hem dat de weekheid er zou worden uitgeslagen. Blijkbaar was het hier dus geen rustige en vredige inrichting. Hij was blij om te horen dat ook hier het leven dus gewoon door ging. Ze vroeg hem waarom hij hier zat. 'Drugsgebruik en mishandeling' besloot hij eerlijk toe te geven. Het meisje leek echter niet echt geintresseerd te zijn. Waarom ze tegen hem sprak wist hij niet, waarschijnlijk gewoon om te kijken wat hij inhield. Gellukig was hij altijd al goed geweest in het verbergen van zichzelf. Niemand wist echt hoe hij in elkaar zat, vandaar dat hij vaak ook erg onverwacht uit de hoek kon komen.



Zal proberen wat meer te schrijven. Ben daar hellaas niet zo goed in.

"Ben je geslagen? Arme Jongen!" Ze grijnsde naar hem. Of hij verwoorde zich niet goed of hij was een pussy. Ze stapte een rondje rond hem. "Drug. Wiet ofzo? Weetje Horse, das pas goed spul," zei ze mystrieus. "Nouja ik spreek niet uit ervaring ofzo. Coke, vind ik persoonlijk wel het proberen waard. Het komt uit Latijns-Amerika, een boer ondenkte het. Intersant niet?" Ze probeerde hem wat uit te lokken. "Helaas is niet iedereen instaat om Coke te komen. Te marginaal of geven ze te veel uit aan de hoeren? Nobody Know?" Ze lachte lief naar hem. De jongen misschien nog een leuk 'vriendje' worden. Slaaf of klant. Aan hem de keuze. Maar wat hij ook koos zij zou er beter van worden. Oja, er was ook nog een optie C: Vijanden. Maar dan ging hij dood of door het leven als plant. Coma.
"Ik hou van Luxe. Meer mag. Minder niet."

Ik kan alleen reageren op lange posten...
Zie mijn topic met Jane in woonkamer.

Nadat hij geantwoord had leken ze of elkaar niet goed te begrijpen of ze nam hem in de zeik. Ook hij grijnsde half. Waarschijnlijk was ze hem gewoon aan het uitproberen. Hij luisterde geintresseer naar haar woorden, ze leek met zijn drugs verhaal heel wat te kunnen want ze begon een heel verhaal over coke. Ook had ze hem gevraagt wat voor drugs hij had gebruikte. Hij besloot op het hele coke verhaal niet veel te antwoorden, want wat ze zij was wel waar. ''Van alles'' besloot hij daarom te zeggen, vervolgens keek hij even om zich heen, vervolgens keek hij haar weer aan. Ze zij dat ze van luxe hield. Waarom ze dit zij was hem niet helemaal bekent. Vandaar dat zijn gezicht onopvallend vragend keek. Hij verwachtte echter niet zij zijn vragende gezicht goed zou interpreteren. Hij was er altijd al erg goed in geweest zijn emoties te verbergen. Mensen die zijn emoties goed konden lezen waren er zelden. Mensen die het wel konden waren er waarschijnlijk zelf ook erg goed in. Vandaar dat hij altijd veilloos de emoties en lichaamstaal van mensen kon lezen. Riley's lichaamstaal straalde zelfverzerkerdheid uit. Bovendien was aan haar te merken dat ze dit gesprek niet begonnen was omdat ze het zo leuk vond. Waarschijnlijk zou ze hem gewoon willen inschatten.

Nadat hij haar vraag beantwoord had besloot hij haar te vragen. ''Waarvoor zit jij hier?''. Hij zich allerlei misdaden bij haar voorstellen. Hij keek haar geintresseerd aan en wachtte haar antwoord af. Hij was benieuwt naar haar verleden. Hij hoopte de mensen hier zo snel mogelijk te leren kennen, des te eerder zou hij hier een beetje thuis zijn en zijn plek kunnen verdienen. Hij was niet van plan voor altijd een lulletje te blijven hier. Hij had status nodig ook binnen een inrichting.





Heb topic in woonkamer gezien, zie dat je inderdaad veel lange topics maakt.
Zal proberen langer en gedetaillerder te antwoorden. Hoop dat dit lang genoeg is.

Hij kwam buiten de tuin in en keek rond. Hij zag Riley en een glimlach krulde zich spontaan rond in lippen. Hij zag ook een jongn bij har staan, eendie hij al wel eens eerder hier had zien lopen, maar dan met Trisha, het leek wel of de jongen zich begon te moeien met bendeleden. Hij keek in hun richting en hield ze even in het oog. Riley leek zich wel te amuseren, nieuwelingetje inschatten en kijken watze nu eignlijkallemaal doen. Hij wist gewoon dat ze daar het plezier wel van inzag.
Hij leunde even nonchalant tegen de deurpost die hij ne doorging om ze even gade te slaan, ze leken ineen rather dru gesprek verwikkeld ook al had hij wel al enig idee wat er besprken werd. Riley wou altijd als bijna een van de eerste weten wie hier zat en waarom ze hier zaten. Hij zag dat de jongen licht vragend keek alsof hij het niet echt wou tonen wat r echt achter zich afspeelde, maar hij ahd ervaring met mensen die het probeerde te vebergen, ook al most hij toegeven dat hij de jongen niet helemaal duidelijk vondt.
Hij twijfelde even of hij naar ze toe zou gaan, Riley leek geen problemen t hebben of het net eens op te merken in eerste instantie dat hij hier stond. Hij kon er niets aan doen dat hijnu eenmaal even naar buiten had willen gaan.
Nu hij een toch even had staan kijke, enkel kijken begon het eigenlijk vervelend te worden, hij wilde best weten wie die gast was die nu al met meerdere van zijn bende banden lek proberen aan te gaan, en als er iets waswaar hij niet tegn kon was het dat men zijnmensen en bendeprobeerde te infiltreren.
Hij ging rustig dichter en hoorde hem de vraag aan haar stellenwaarom ze hier zat. Hij moest grijnzen en dook dan achter hem op. " een interresante vraag om aan Riley t stellen" zei hij zij mondhoeken gekruld in een niets zeggendeglimlach. " De vraag is dan aan jou of je het wel wilt weten van Rily?" deze keer was deglimlache iets aners, het had iets weg van een grijns.
HIj vroeg zich tegelijkertid wel af waarom deze jongen hier nu net zo zitten,maar dat kwam hij welte weten, als het niet van hem te wete kwam dan vroeg hij het wel aan Riley, die zou hem vastalles vertellen.
Hij stapte verder en draaide rond hem tt hij aan de kant van Riley stond,hij had zijnvraag van in de afstand op de jongen toegeworpen. Hijglimachte evn naar Riley ter begroeting en keek dan weer naar de jongen. "nieuw vlees " zei hijgrinnikend, net echt veelbetekenend. het boeiede hem niet zoheel erg wat er allemaal gebeurde in dit rotte leven, zolang hij maar fun had.