Mijn borstel glijdt door mijn haren heen, eenmaal, tweemaal, en driemaal. Ik kan ze makkelijk tellen, mijn borstel haal ik nu dan ook langzaam door mijn haren heen, eigenlijk omdat ik meer aan het denken ben dan aan het borstelen. Mijn ogen staren afwezig in de spiegel naar mijn spiegelbeeld, niet dat ik mijn spiegelbeeld echt zie, ik ben toch maar wat aan het staren. Een zucht verlaat dan mijn keel, mijn leven leek eigenlijk maar een grote hell hier, en dan zat ik hier nog wel jaren.. Dat kon ik al helemaal niet hebben, zoveel maakte het me in het begin niet uit, oké, misschien wel maar goed dat doet er ook niet toe verder.. Het gaat er maar gewoon om dat het hier een grote puinzooi is, en ik hier gewoon veel té lang zt. Ik mik mijn borstel na een tijd borstelen, ook al is het niet meer helemaal zo te noemen, aan de kant en laat me op mijn bed zakken, wat een zachte kraak laat horen, en daarna weer stil is. Ik laat mijn hoofd in het kussen vallen en knijp voor 1, 2, 3 seconden mijn ogen dicht, om ze vervolgens weer rustig te openen en naar het plafond te staren. Mijn gedachten werden er niet bepaald rustiger op.
Index 
Portal 