Toen mijn aanval over was zat ik in een kleine kamer. De muren waren grijs en veel te zacht. Net als de grond. Ik kon hier helemaal niks. Ik zat dus maar hulpeloos op de grond. Waarom zat ik hier eigenlijk? Omdat ik het had opgenomen voor een ander? Omdat ik had gezegt dat het niet door de beugel kon dat mensen voor therapie elkaar uitscholden. Dat was toch ook niet normaal, of was ik nou gek? Ja ik was doorgedraait en ik had flink wat mensen bewusteloos geslagen tot ze me hadden getaiserd en hierheen hadden gesleept. Ik had het niet willen doen, maar ik kon dit soort dingen niet tegenhouden. Hoe konden ze dat dan ook therapie noemen. Ik was totaal gefilpt. Erger dan een paar keer eerder in de lessen uit het niets. Heel veel erger. Als ze me niet hadden getaiserd waren er waarschijnlijk doden gevallen. Ik hoopte maar dat ik niet terug hoefde naar rood en dat ze mijn bas zouden afpakken. Anders zou ik mezelf echt ophangen. Zelfs met alleen dit veel te grote pakje aan kon ik mezelf ophangen. Geen probleem. Ik gilde en bonsde op de deur. Ik wilde hier uit. Ik moest hier volgens de 'verzorgers' minimaal nog een dag of 2 blijven. Wreed gewoon. Nouja. Alles hier was toch wreed, maar dit was wel het toppunt.
Index 
Portal 