Why should we care?

Ik kwam abrupt tot een stop en hield mijn adem in, luisterend. Mijn hartslag bonkte in mijn oren en bemoeilijkte het horen van de geluiden beneden, maar alles leek rustig. Ik grijnsde, me afvragend hoelang het zou duren vooraleer de vrouw zou ontdekken dat ik haar nog volledig intacte pakje sigaretten gegapt had. Ik kon me het geschreeuw en de koortsachtige zoektocht die zouden volgen al voorstellen, maar de buit was van ons en dat zou hij blijven. Cameron en ik wisten hoe we dingen verborgen moesten houden.
Ik klopte één keer op Camerons deur en glipte toen naar binnen. Het was niet goed om lang ergens stil te staan of rond te zwerven. De verzorgers kregen je altijd in de gaten en hun principe was; "als jij zelf niets kunt bedenken om te doen, geven wij je een bezigheid". Schoonmaken, koken, papiertjes sorteren, ... Wat ze ook maar verzonnen. Hun irritante, stompzinnige verzinsels maakten me gék. Ik duwde haastig de deur achter me dicht en drukte er mijn rug tegen, naar Cameron starend.
"Ik heb wat leuks te pakken gekregen."

Hij had nog maar net even rondgekeken, gezien of het gat in de muur wel goed verborgen was en had dan maar even een boek genomen dat hij zorgvuldig verstopte als hij niet leezde. De verzorgers zoude het niet echt een boek noemen, laten we gewoon zeggen dat het misschen at erotisch was en niet opvoedend materiaal. Hij glimlachte.Hij was van het gedacht dat hij moch doen wat hij wou, ze leefden namelijk in een vrij land. Hij keek op toen hij geklop hoorde en omdat ermaar een keer geklop werdt wist hij al dat het iemand was die hij kende. Hij legde het boek opzij en draaide zich net om toen hij Josh zag binnenglippen.
Hij keek grijnzend naar Josh die de deur dichthied. zijn eerste reactie was dat josh weer in de problemen was gekomen en ton josh naar hem staarde haalde hij grijnzend zijn wenkbrauw op. Da hoorde hij hem. " Laat me zien" zei hij meteen geïntereseerd tegn josh en ging dichter om hem te groeten.

Ik liet mijn hand in mijn achterzak glijden en haalde het pakje sigaretten tevoorschijn. Een tikkeltje verkreukeld doordat ik het snel had moeten wegmoffelen, en ermee hierheen had moeten sprinten, maar de schatjes binnenin waren nog intact.
"Moet je zien: gloednieuw, nog niet aangeraakt en van heel wat beter kaliber dan de crap die ze ons hier geven!"
Ik legde het pakje op mijn handpalm en bood het hem aan.
"Gepikt van die geit met haar bril en haar kont die groot genoeg is om er ons gat mee op te vullen," gniffelde ik. "Ik vraag me ernstig af hoe ze gaat reageren. Die bitch is bijna net zo nicotineverslaafd als ik, dus dat wordt vast leuk."
Ik glimlachte heel onschuldig, me echt verheugend op haar reactie.

Hij keek glimlachend naar de haneling die hij uivoerde en een grijns krulde zich om zijn lippen toen hij zag wat hij eigenlijk uit zijn achterzak tevoorschijn haalde.een pakje sigaretten, van een verslaafde als Josh was het eigenlijk wel te verwachten. Zelf was hij niet verslaafd, maar hij deed het wel eens, het bleef een leuk gevoel, zalig. Hij grinnikte dathet verkreukt was. " Jij hebt hard moeten rennen" zei hij meteen toen hijhet pakje zag. "Maar inderdaad gloenieuw" zei hij wanneerhij het beter zag en dichter kwam. hij knikte. " Wat ze ons hier geven kun je zels geen crap meer noemen" zei hij vervolgend" het is nóg erger." grijnst hij breed en klopte hem vriendschappelijk op de schouder.
"haha, die geit" zei hij grijzend, hij zag haar zo voor hem, met haar dikke kont altijd door de gang gaand, trillend als ze geen sigaret had en echt om de 10 minuten naar buien ging om er eentje te roken.
" Haar reactie zal fantastisch zijn" ze hij grijnend, ook al denkend. " En die glimach staat je niet" zei hij grijnzend, doelend op zijn onschuldige glimlach . Hij draaide zich op en greep inder een losse plank nadat hij zijn bed opzij had geschoven, hij zat hier al zo lang vast, hij had wel wat geheimpjes. Hij haalde er een felgroene aansteker uit met nummer 13 op, een geluksnummer noemde hij het, meer ongeluk als hier vastzitten is nog erger. " Here you go" zei hij en gooide hem alvast de aansteker toe, hij nam ee stoel en zag de rookdetector wel in zijn kamer. Hij stond op de stoel en nam behendig het juiste draadje los, zodat er geen alarm zou afgaan dat er gerookt werdt, en niemand zou merken dat het eigenlijk uitgetrokken was.

"Ja. Onder normale omstandigheden zou ik zeggen dat "rennen voor je leven" een overdrijving is, maar op een rotplek als deze is níks overdreven. Ze zouden er geen punten van maken om me een hele dag op te sluiten, als ze dit wisten," zuchtte ik.
Ik veegde zonder enige moeite de glimlach van mijn gezicht toen hij dat zei. Hij had natuurlijk gelijk, maar dat kwam omdat hij de echte Josh Myers kende. Diezelfde glimlach had namelijk tientallen, nee, hónderden meisjes dingen laten doen die zelfs in hun nachtmerries nooit voorgekomen zouden zijn. Een van mijn grootste talenten was toch wel dit masker: ik kon me moeiteloos voordoen als iemand anders. Helaas wisten ook de bewakers hier dat ik dat kon, en dus hadden ze me van begin af aan al niet vertrouwd. Toegegeven, ik had niet veel moeite gedaan om ze op andere gedachten te brengen, maar het bleef vervelend.
"Thanks, dude!" zei ik vrolijk, de aansteker uit de lucht plukkend. Ik wachtte geduldig tot de rookdetector handig uitgeschakeld was, en stak toen een sigaret op. Ik sloot mijn ogen toen ik de rook tot diep in mijn longen inhaleerde en blies toen heel langzaam weer uit.
"Zet je raam open," raadde ik aan, nog steeds met gesloten ogen. "Anders ruik je het op de gang en God knows dat die assholes geen excuus nodig hebben om één van ons in de isoleercel te dumpen."

Hij glimachte, inderdaad is hier in deze rotplek niets overdreven, dat had hij ook al lang door. hij keek grijnzend naar hem wanneer de grijns verdwijnde. Het was een handig masker, hem zelf vertrouwden ze gewoon niet, door zijn connecties en al, maar wat kon hém nu de reacties van anderen schelen, zolang hij zijn vrienden had was hij perfect gelukkig. hij keek grijnzend toen hij even in gedachten verzonken leek te zijn en dan toch de aansteker uit de lucht plukt, simpel, maar hij was het al lang gewoon.
Hij kwam na de uitschakeling terug van de stoel en keek hem grijnzend aan. hij zag dat Hij er maar al te veel plezier in had met de rook te inhaleren. Hij nam er een uit het pakje en nam de aansteker van hem over. ZElf stak hijer ook een op. Hij keek naar Josh die iets zei maar nog steeds zijn ogen gesloten had. "ja, slim idée," zei hij grijnend tegen josh. en met de sigaret tssen zijn lippe gehouden ztte hij het raam open, hij moest zijn 2 handen wel gebruiken, die stomme veiligheidskliksystemen hier ook.al goed wist hij die al lang open te krijgen. " Maareen isoleercel zou me niets deren" zei hij grijnzend en nam de sigaret even ut zijn mond om de rook uit te blazen en ging terug naast hem staan. Hij keek grijnzend naar de gesloten ogen. Als er straf wa verdween hj wel altijd myterieus, hijwees naar het bedekte gat, " desnoods vluchten we naar smoke's kamer" zei hij grijnzend. hun toegagspunt met de meisjesafdeling.

effe eten

Ik knikte een keer, mijn ogen openend toen ik de naam van Smoke hoorde.
"Ja," grijnsde ik. "Zij helpt ons wel. Dat gat is echt superhandig, ze zouden ons nooit zoeken op de meisjesafdeling." En dan had ik het nog niet eens over de voordelen die de doorweg 's náchts kon bieden..
Ik nam nog een trekje en keek toen naar Cameron. "Heb je nog wat interessante roddels gehoord?"
Niet dat ik een roddelwijf was, maar roddels boden mácht, of ze nu waar waren of niet. Je kon ze misbruiken om je zin te krijgen: sommige medewerkers waren niet ongevoelig voor chantage...

Hij keek hem grijnzend aan. en knikte dan. " Ik moet toegeven ze helpt" ze hij glimlchend. " maar het blijft een zuurpruim" zei hij grijnznd. hij kon haar luchten en ze praatten maar daar bleef he bij, verder ginge ze nie, allemaal door hun eerste ontmoeting. het was toch helemaal niet zijn schuld dat ze door het gat kroop en hij haar betrapte, hij hield niet zo van vreemden enindringers,maar hij moest wel, anders waren ze hun doorweg kwijt.
Hij ging zitten en schoof zijn bureaustoel naar hem toe en lunde naar achter tegn de achterkant van zijn bed en nam de sigaret even tussen zijn wijs en duim uit zijn mond en ademde nog eens uit, de rook en keek hem hoofdschuddend aan. " Nit meteen" zei hij en dacht toch na.
" Buiten dat Riley kleren gaat binnensmokkelen voor haar" zei hij grijnzend. Hij had een tegenpresatie beloofd natuurlijk. maar dat zouden ze nog wel zien als het zover was.
"Weet jij nog iets?" vroeg hij grijnzend. " Oh ja, " hijgrijnst breed. "niet echt een roddel" zei hij. " Maar iets dat je mot weten. " Hij krijgt een sluwe grijns rond zijn mond. " De keuken is geen leuke plek voor de pleziertjes" zei hij grijnzend tegenhem, hij zou wel weten wat hij nu net bedoelde.

Ik hield mijn mond. Smoke was geen zure, ze moest je gewoon liggen. Cameron en Smoke leken in cruciale dingen te sterk op elkaar, waardoor zij onherroepelijk botsten, en ik hen juist allebei graag mag mocht. Cameron wist echter hoe ik daarover dacht, over Smoke, en ik had geen zin om het er weer over te hebben. Ik accepteerde dat hij geen hoge dunk had van Smoke, en hij accepteerde dat ik haar heel graag mocht. Eerlijke deal.
Ik fronste even toen hij Rileys naam noemde. Net zoals Smoke niets voor Cameron was, was Riley niets voor mij. Het was wel zo dat zij meer bezwaren had tegen mij -en vooral tegen mij werk, maar ik bewaarde zelf ook mijn afstand. Ik had nog steeds niet besloten wat ik met dat meisje eigenlijk aanmoest.
"Ho, Riley gaat kleren binnensmokkelen?" Ik gniffelde. "Ik niet wachten om dát te zien..." Ik hield mijn toon licht, plagend, maar ik was écht benieuwd of dat tutje het zou kunnen klaren. Ze had mij nooit het soort meisje geleken dat dit soort dingen aankon, maar goed, ik kende haar niet overdreven goed. Misschien kreeg ze het inderdaad wel voor elkaar. In elk geval zou het interessant worden: het bood een afleiding van onze dagelijks beslommeringen, en afleiding was altijd welkom.
Mijn ogen vergrootten bij die laatste opmerking. "Hebben ze je betrapt terwijl.. Oh god!" gniffelde ik.

Hij keek hem grijnzend aan, hij wist dat hij anders over Smoke dacht, maar jah, het kon hem niets schelen. hij grinnikte. " inderdaad, kleren" hij grijnsde. " En gee gewone kleren als ik haar mag geloven. " Hij zag haar al op stilleto's en al binnekomen, Riley as belsist geen durfal. hij keek grijnzend. hijwist ook hoe hij over Riley dacht, maar hJosh wist dat hij haar schattig vond en leuk, maar meer, nee nooit niet, hij hield het enkel lichamelijk als het zou zijn.hij grijnst en zegt " oh god nee' zei hij ijn mond wat raar vetrekken. " Je kent me toch wel beter da dat ik me laat betrappen" grijns hij breed en in haleert even van zijn sigaret. " Niet betrapt hoor" zei hij half geruststellend, " gewoon ik dacht nooit dat Riley he zou zijn" zei hij en blies de rook hoog. " Maar geloof me, ze doet haar werk" zei hij gijnend knipoogend, Josh wist ook dat Riley eigenijk een luxe hoer was, maar hij kon haar an wel niet hebben op die manier, op de andere manier zou hij haar beslist wel willen!

Ik moest keihard lachen en knikte toen. "Ja, ik geloof graag dat ze goed is in haar werk. Net daarom zou ik haar heel graag in mijn wereldje introduceren, want ervaring is altijd héél mooi meegenomen. Behalve voor de perverten die zo'n jong, back chickie willen, maar goed," gniffelde ik. "Ik heb eens geprobeerd om haar uit te leggen dat ze absoluut niet minder zou verdienen dan ze als luxehoer verdient, maar ze wilde niet luisteren." Ik zuchtte. "Meer nog, ze dreigde dat ze me het ziekenhuis in zou slaan als ik haar nog meer crap probeerde te verkopen." Ik zuchtte nog een keer. "Niet dat ik me van dat dreigement veel aantrok, want zeg nou zelf: erg imponerend ziet ze er niet uit. Die kleine handjes en die smalle beentjes, daar kan nooit veel kracht achter zitten," grijnsde ik.
Toen haalde ik mijn schouders op. "Naja, goed voor jou dat je een verzetje hebt, zeker eentje die van aanpakken weet. Daar ben je veel meer mee dan met zo'n trut die over liefde en gevoelens loopt te zeiken."

Hij keek hem grinnikend aan toen hij begon te lachen en luisterde aandachtig naar zijn uitlg. HIjoofde de peuk di ehijhad op een kartonnejt, dat zou hij erna wel weggooie, al niemand het merkte. hij keek lachend op. "Inderdaad Riley laat zich niet overhalen" Hij grijnsde, hij kende riley wel en haar kennende zouze zeker niet op Josh ingaan, ze konde elkaar nu niet bepaald goed hebben bij zijn weten. "Maar ze weet niet wt ze mist" hij knippogd grijnzend naar Josh. " Jij bent de beste in de vak bro" zei hij grijnzend, hj ist het maar al tegoed, ook ij gebruikte wel eens graag zijn connecties net zoals ze het andersom deden, ze waren 2 handen op 1 buik. Hij grinnikte." Inderdaad" zei hij dan beamend en leunde achterove. " Stelje voor dat je daarmet zit, een huilebak, die zegt dat ze van je houdt" hij grijns. " Liefde is lame" zei hij dan. Hij gleoofde er niet echt meer in, of nooit echt gedaan,hij had wel vriendinnetjes gehad, maarja waarvoor zou hij nu vriendinnetjes hebben, enkel en alee voor een verzetje en om een eigendom te hebben. maar als ze achter zijn rug om vreed gaan, dat ziet hij als stelen, en daar kon hij niet met omgaan." Jij de laatste tid nog iets leuk gedaan?" vroeg hij grijnzend. " Buiten stelen" grinnikte hij naar het pakje sigarettn, eigenlijk was CS soms echt dood, en an weer levend. Maar iedereen had hier natuurlijk wel een eigen vehaal.

Love sucks, ja," antwoordde ik bedachtzaam, aan alles en niks denkend.
Toen schudde ik abrupt mijn hoofd en focuste me weer op het heden. Er verscheen een glimlach om mijn mond terwijl ik over zijn verhaal nadacht. "Ik moet in elk geval binnenkort weer een keer naar buiten, volgens Wilson zijn er problemen gerezen met een paar van de meisjes en moet ik mijn kop weer een keer laten zien."
Cameron had gelijk gehad, ik wás de beste. En dit bewees het: zodra ik hen mijn rug toekeerde, gingen er dingen fouten en zaten ze met rellen die ze niet onder controle konden krijgen. Zo moeilijk was het verdomme toch ook niet omdat stelletje trutten onder controle te houden...
Toen grijnsde ik. "En over stelen gesproken: als de commotie vanwege de sigaretten achter de rug is, ga ik op pad om een paar gsm's te pakken te krijgen. Je weet wel, voor noodgevallen." Het was altijd handig om een paar telefoons op voorraad te hebben, want die verrotte begeleiders hier pakten al je rechten af naar het hun goed leek. Onze communicatie zou echter nooit volledig verstoord worden, daar zorgden Cameron en ik wel voor.

hij grijnsde breed. en knikte. inderdaad, Love sucks, hij geloofde er alvastnet meteen meer in. Liefde was niet echt nodig voor hem in een relatie.
Hij zag da hijzijn hoofdschudde en keek afwactend naar hem. " dat moet je doen" zei hij, hij wou nit dat er problemen was, zeker niet met zijn meisjes, hij steunde hm daarin. " Ik help je wel buiten" zei hij zelfzekr tegen Josh en keek hem grijnzend aan. "Misschien krijgen we je over de muur" dacht hij al na over een plan." Of we kunnen gewoon de voordeur nemen, als we de shiften weer kennen."
hij grijsnt bbreed " ik lach maar" zei hij grijnzend. Tuurlijk gebruikte hij gewoon het gat in zijn kamer! hij keek naar de plek waar het was, daar achter ie kast. geen enkele begeleider die er vanafwist. Dus het zou niet moeilijk zijn om weg t geraken
hij luisterde daarna weerals het over stelen ging. " Altijd handig" hij grijnst en wees naar het kastje naast waar hij zat. " Er liggen er nog 2 in e onderste dubbele bodem" zei hij grinnikend. " Maar bijna plat en ik heb geen opladers" met opladers kon hij ook niets doen, alsof e elektriciteit in hun kamer zouden krijgen. Zo'n luxe was enkel om van te dromen.

Ik had er ook geen behoefte aan, het leverde alleen maar shit op. Vriendschap sluiten was ik daarentegen niet verleerd: mensen als Cameron en Smoke mocht ik oprécht graag, niet alleen omwille van de voordelen die ze me (konden) opleveren. Ergens vond ik het wel goed dat we met z'n allen in althans dát opzicht nog 'normaal' gedrag konden vertonen. Maar wat was 'normaal' tegenwoordig, hoe definieerde je dat..
"Ik wilde net zeggen," zei ik lachend, "waar hebben we anders dat gat voor gemaakt?" Ik grijnsde even en knikte toen. "Het komt wel in orde, ik moet alleen een paar mensen als back-up hebben, zodat die pipo's niet gaan merken dat ik er even vandoor ben." Het was wel zo goed dat we besloten hadden om niet weg te blíjven; de mensen hier waren dan misschien wel dom, maar de politie was dat niet. We zouden in no time weer hier terechtkomen als we dat deden. Maar een paar uurtjes, dat flikte ik wel. Of Cameron, als hij weg wilde.
"Dat sucks," zuchtte ik. "Maar op zich is het wel handig: de gestolen gsm's dumpen we een tijdje later alsof ze al die tijd gewoon verloren waren. Werkt perfect, toch?" besloot ik met een vrolijke grijns.

Hij keek hem grijnzend aan. " Tuurlijk lachtte ik maar" ze hij grijnznd als antwoord. " Tuurlijk komt het in ore, ik zorg voor de back-up" zei hij grijnzend tegn zijn vriend. "Ik kan zorgen dat mensen je 'spotten'" zei hij grijnend. Hij kon best enekele mesen omkopen,of zelf dwingen om de begeleiders infomatie te gven waar hij rondhing, maar als hij daar dan niet was, zou er en andere leuge klaarstanom hem een anderekant op te sturen. Als ze bij hem aankwamen zou hij gewoon meewerken hij is daar, of nee ginder. Hij vond wel iets voor dat even dat hij weg was.
Hij knikte daarna. " Ja het werkt perfect" zei hij grijnend. Hij gooide hem er een toe. " Dan heb j er alvast een" z hij grijnzend, als ij nu al moest bellen voor vervoer." Of ik regl vevoer" zei hij grijnzend. Zijn bandenmet de maffia konden nog steeds goed van pas komn,als hij wou was hij hier al lang weg, ondergedoken bij de onvangbare mafia, maar op een beaalde manier was het hier leu, en hij zou voor geen geld Josh alleen laten.