"Tot morgen!" kirde Riley toen ze de keuken verlaatte. Weer een uurtje strafwerk erop. Even zwaaide ze naar Alex. "Jou zie ik vanavond nog" spelde ze met haar lippen. Vandavond was er weer een bijeenkomst van De bende van Cameron. Ze vroeg zich af in welke kamer die zou doorgaan. De hakken van haar witte botjes klakten tegen de mat betonnen vloer. Hier en daar zaten er barsten in. Sommige mensen hier waren zeer bij gelovig. Niet op barsten of voegen in de vloer trappen of anders...
Niet dat je hier een schijn van kans had tegen het ongeluk. Het trof iedereen. De één wat meer dan de andere. Er waren hier jongeren die onschuldig waren. Eigenlijk hoorde zij daar ook bij. Het enige wat ze deed -of nogaltijd doet- was venten neuken. Hé, ze was meerder jarig, wat konden ze haar maken? Blijkbaar iets, want anders zat ze hier niet. Slagen en verwondering, minderjarige prostitutie en agressie tegenover de politie. Wat stelt dat nu voor. Niets toch? Cameron, Josh, Alex, Trisha en Smoke hadden pas wat op hun kerfstok: Meisje aan zetten tot hoertje spelen, gewapende overvallen, broertje vermoorden, zelf de mafia kwam eraan te pas!
In een klein drafje liep ze door de gangen, naar de meisjesvleugel. In eerste instantie ging ze naar de woonkamer, maar in het voorbij gaan aan een spiegel zag ze dat haar lippenstif erbijna af ging. Nu zag ze er minder mooi uit. Met een nors gezicht liep de de gang van de kamers in. Er stond een kamerdeur op een kier, die anders nooit op een kier stond. Hij was van het slot! Nieuw vlees, nieuwe prooi.
Laten we eens kennis maken, dacht ze. Met elegante passen liep ze naar binnen.
"Jij ben nieuw" concludeerde ze als ze het meisje zag zitten. Ze liep rechtstreeks naar de spiegel en begon haar lippen bij te werken met een stik rode lippenstift.